Perła historycznego półwyspu, „Meczet Sultanahmet”, zachował swoją wspaniałość przez stulecia

Według informacji zebranych przez korespondenta AA, Meczet Sultanahmet, pierwszy meczet z sześcioma minaretami w architekturze osmańskiej, który wznosi się w całej swojej okazałości naprzeciwko Hagia Sophia na historycznym półwyspie, został otwarty dla wiernych 408 lat temu.

Świątynia, zbudowana przez sułtana Ahmeda I, który objął tron ​​w młodym wieku z głębokiego oddania Allahowi, przyciąga uwagę nie tylko swoją architekturą, ale także symboliką i procesem budowy.

Budowę meczetu, rozpoczętą w 1609 r., ukończono w ciągu około 7 lat i 5 miesięcy pod nadzorem Sedefkara Mehmeta Ağy, jednego z najzdolniejszych architektów tamtego okresu. Meczet, jedno z najbardziej eleganckich dzieł cywilizacji turecko-islamskiej, otwarto 9 czerwca 1617 r.

Oprócz tego, że był miejscem kultu, meczet był również jednym z największych kompleksów społecznych swoich czasów i obejmował madrasy, rezydencję sułtana, bazar, sklepy, łaźnię, fontannę, fontanny, grobowiec, szpital, szkołę podstawową, kuchnię dla ubogich i pokoje do wynajęcia. Niektóre z tych budowli nie przetrwały do ​​dziś.

Budynek ten, będący ukoronowaniem 200-letniej syntezy osmańskiej architektury meczetowej i bizantyjskiej architektury kościelnej, uważany jest za ostatni wielki meczet okresu klasycznego.

Sześć minaretów meczetu Sultanahmet uważa się za innowację w rozumieniu architektury tego okresu. Cztery z tych minaretów mają trzy balkony, a dwa mają dwa balkony.

Główna przestrzeń meczetu przyciąga uwagę kopułą o wysokości 43 metrów i średnicy 23,5 metra. Główna kopuła, która spoczywa na czterech słoniowych stopach, jest jednym ze szczytów osiągniętych w klasycznej osmańskiej architekturze meczetu. Przestrzeń jest zrównoważona półkopułami i łukami otaczającymi kopułę, a wnętrze jest odświeżone.

Dekoracje wnętrza meczetu są jednym z najwspanialszych przykładów sztuki osmańskiej. Wewnętrzne powierzchnie meczetu zdobią 21 043 płytki wyhaftowane w warsztatach w Izniku i Kutahya. Z tego właśnie powodu meczet nazywany jest „Błękitnym Meczetem”.

Choć na płytkach znajdują się klasyczne motywy osmańskie, jakość ich wykonania i złocone detale, zwłaszcza wokół mihrabu, świadczą także o estetycznym guście epoki.

Dzięki prawie 260 oknom oświetlającym wnętrze światło załamuje się na płytkach, tworząc olśniewający feerię kolorów. Napisy meczetu, który słynie z płytek, noszą podpis Seyyida Kasıma Gübariego z Diyarbakır, jednego z mistrzów kaligrafii tamtego okresu.

Meczet Sultanahmet był nie tylko miejscem kultu, ale także ważnym ośrodkiem życia społecznego w okresie, w którym został zbudowany. Kompleks społeczny, madrasa, szkoła podstawowa, szpital, jadłodajnia, bazar, fontanny i grobowiec zbudowane wokół meczetu również ujawniają urbanistykę tamtego okresu.

Meczet Sultanahmet, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1985 r., ma ogromną wartość nie tylko dla świata islamskiego, ale również dla światowego dziedzictwa kulturowego.

Meczet, w którym może modlić się jednocześnie około 12 tysięcy osób, odwiedza średnio 20 tysięcy osób dziennie w miesiącach letnich i 10 tysięcy osób dziennie w miesiącach zimowych.

Meczet, na którego dziedzińcu otoczonym tulipanami wiosną znów odżywa elegancja Imperium Osmańskiego, od stuleci stoi w sercu Stambułu i zachowuje swoją dostojną postawę.

Meczet, który do tej pory odnawiano już 6 razy, w 2018 r. przeszedł najbardziej kompleksową renowację w swojej historii. Była to część projektu „Prace ochronne i restauracyjne meczetu Sultanahmet” realizowanego przez Generalną Dyrekcję Fundacji.

Po około 5 latach prac meczet został ponownie otwarty dla wiernych. Uroczystość odbyła się z udziałem prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana po piątkowej modlitwie odprawionej pierwszego dnia święta Eid al-Fitr 21 kwietnia 2023 r.

Podczas pięcioletniego procesu renowacji odnowiono wiele szczegółów w meczecie, który był zamknięty dla zwiedzających i wiernych zaledwie przez pięć miesięcy: od kopuł po minarety, od płytek po dywany, a także system oświetlenia.

Po ustawieniu rusztowania wewnątrz meczetu i wysokości około 38 metrów, wyczyszczono napisy zespołu i spoiny na kopule. Ponadto wymieniono osłony okien, zwane wewnętrznymi i zewnętrznymi.

W ramach prac rozebrano 3 minarety meczetu. Kamienie minaretów, które były ponumerowane indywidualnie, zostały umieszczone z powrotem na swoich miejscach po dokonaniu niezbędnych ulepszeń.

Ponadto rozwiązano problemy konstrukcyjne kopuł meczetu, odnowiono ołowiane elementy i naprawiono zwieńczenia kopuł.

Jednocześnie, aby zapobiec gromadzeniu się wody, pod dziedzińcem meczetu utworzono kanały odprowadzające wodę, zapobiegające jej deformacji i zapadnięciu się.

Konserwację masy perłowej, głównych drzwi kundekari i podobnych drewnianych części przeprowadzono w warsztacie urządzonym wewnątrz meczetu.

Odnowiono również dekoracje i ręcznie rysowane dzieła sztuki wykorzystane w meczecie, przywracając im oryginalną kolorystykę.

Podczas renowacji zidentyfikowano i wyeliminowano ingerencje w oryginalną architekturę meczetu, biorąc pod uwagę jego pierwotny stan.

Meczet, który od stuleci jest częstym celem pielgrzymek wiernych i osób przejeżdżających przez Stambuł, nadal zdobi panoramę miasta.